104. [mini recenzja] NO.6 #2 ~ Atsuko Asano x Hinoki Kino

Tytuł PL: No.6

Tytuł JP: ナンバーシックス[Nanbaashikkusu]

Scenariusz: Atsuko Asano

Ilustracje: Hinoki Kino

Wydawca JP: Kodansha

Wydawca PL: Studio JG

Ilość stron: 170

Data wydania JP: 2011

Data wydania PL: 2015 (styczeń)

Linki do poprzednich recenzji: 1

Szczurowi udaje się usunąć z organizmu Shiona śmiercionośną pszczołę, jednak na skutek infekcji włosy chłopaka tracą kolor, natomiast na jego ciele pojawia się długa czerwona blizna. Wszystko wskazuje na to, że No.6 staje w obliczu zagrożenia plagą.

Tymczasem Shion ku swojej grozie i zdziwieniu zaczyna poznawać okrutną rzeczywistość Bloku Zachodniego. Szybko do niego dociera, że w tym miejscu życie ludzkie niewiele jest warte, a prawo dżungli stanowi łagodny eufemizm dla zasad, które w nim panują. Czy chłopak będzie w stanie odnaleźć się w tym świecie? I czy zdoła na zawsze odciąć się od rodzinnego miasta?

Nie raz i nie dwa każdy z nas słyszał, jeżeli nie poczuł, że życie jest brutalne. Raz jest się na szczycie, a raz trzeba sprzątać śmieci za śmieci. Shion w obecnej sytuacji musi poznać zasady panujące w Zachodnim Bloku. Obawiam się tylko, że jego delikatne i wrażliwe na krzywdę serduszko tego nie wytrzyma. Ale jak to było w tomie drugim?

Oczywiście ja, jako że jestem fujoshi, szukam tych krótkich chwil sam na sam Shiona ze Szczurem. W końcu jakiś w tym podtekst jest, prawda? Ale nie róbmy z tego typowej miłosnej opowiastki, ponieważ ten tytuł na to nie zasługuje. W No.6 mamy bardzo fajnie zbudowany świat. Uważam, że jest on dość prosty i mało skomplikowany – technologie i dobrobyt kontrastujące z slumsami i ciężką walką o przetrwanie. Te dwa światy godzi znajomość Shiona ze Szczurem. Chociaż Shion jest osobą wychowaną w No.6 jest teraz wyrzutkiem tego społeczeństwa. Jednak nie potrafi znienawidzić tego miasta tak bardzo, jak nienawidzi go Szczur.

W drugim tomiku obserwujemy perypetie pomiędzy Shionem a światkiem Bloku Zachodniego. Oczywiście Szczur pomaga królewiczowi – tak czasem nazywa białowłosego chłopaka, często przy tym niegrzecznie mu docinając. Poznajemy też nowe postaci. Jedną z nich jest koleżanka Szczura – Psiara, która opiekuje się gromadką psów i pracuje, jako hotelowa. Na boku dorabia sobie zbierając informacje, dla tych, którzy ich potrzebują. Często takim klientem jest Szczur.

Drugi tom nie wnosi zbyt wiele. Fabuła poszła do przodu, ale tylko troszkę. Niestety jest zastój, którego się obawiałam. Pierwszy tomik urwał się na momencie, kiedy to czytelnik zamartwia się o stan głównego bohatera. Tu dostajemy potwierdzenie, że nic się nie stało i prawie tyle wnosi ten tomik. No prawie tyle. Wydaje mi się, że drugi tomik ma bardziej charakter zapoznawczy – pozwala spojrzeć na Blok Zachodni, poznać bliżej głównych bohaterów oraz po mału odkrywa karty No.6. Ot takie miłe czytadło, które pomimo ciężkiego tematu fabularnego czyta się bardzo lekko i bez jakiś przeszkód. Jednak niestety ocena pójdzie trochę w dół, gdyż moje oczekiwania po pierwszym tomie się nie sprawdziły. I nie chodzi tu o głębszą relację Shiona i Szczura!! >-<

No.6 jest jednym z tych tytułów, które darzę dużą sympatią. Lubię czytać tę mangę ponieważ nie wymaga ode mnie zbytniego myślenia, pozwala mi się wyciszyć i wyluzować, a dodatkowo mnie rozśmiesza - cięty dowcip Szczura. Chociaż nie zaprzeczę, że w większości wolę kiedy lektura jest bardziej ambitna. Dlatego też jestem dobrej myśli, że i w No.6 przyjdzie czas, kiedy sprawy zaczną się trochę bardziej komplikować.

Ocena fabuły: 8/10 (rewelacyjna)

Ocena postaci: 7/10 (bardzo dobre)

Ocena „kreski”: 7/10 (bardzo dobra)

OCENA OGÓLNA: 22/30 (73% - nieprzeciętny pomysł)