119. [mini recenzja] AO NO EXORCIST #5 ~ Kazue Kato

 

Tytuł PL: Ao no Exorcist: Blue Exorcist

Tytuł JP: 青の祓魔師 [Ao no Futsumashi]

Autor: Kazue Kato

Wydawca JP: Shueisha

Wydawca PL: Waneko

Ilość stron: 194

Data wydania JP: 2009

Data wydania PL: 2014 (maj)

Linki do poprzednich recenzji: 1/2/3/4

Wiele lat temu demon zwany jako Nieczysty Król zabił tysiące ludzi. Rycerzom Prawdziwego Krzyża udało się go pokonać, a lewe oko potwora ukryto na terenie Akademii. Gdy jednak komuś udaje się je ukraść, Rin i Yukio zostają włączeni do akcji poszukiwawczej i wraz z resztą exwire ruszają na misję do Kioto. Lecz czy ktoś będzie skłonny zaufać synowi Szatana?

Przy tym tomiku miałam tylko jedną myśl: „Nareszcie!”. W końcu rozpoczęły się wydarzenia spoza anime, które, jak dla mnie, było małą katastrofą. Ja się pytam, po co robić anime dwudziesto-kilku odcinkowe, skoro i tak około dziesięć końcowych to fillery?! No, ale może ja się nie znam... Mimo wszystko jestem bardzo zadowolona z tego, że w Polsce zaczął ukazywać się Ao no Exorcist.

Zazwyczaj, gdy myślę o Błękitnym egzorcyście to synonimem dla tego tytułu staje się pospolity rzeczownik „rozpierdziel”. Może to dlatego, że Rin ma taki wybuchowy charakterek, ale nie zawsze jest to adekwatne do tomiku. Akurat piąty tomik wydał mi się mniej dynamiczny niż poprzedni. Są tu bardziej momenty dotyczące wprowadzenia czytelnika do nowego wątku – informacje na temat Nieczystego Króla, jego oczu i ogółem dotyczące całego zbiegowiska. Ale nie tylko to jest w tym tomiku! Ciężko nie zauważyć, że Yukio zaczyna trochę oddalać się od brata, szczególnie teraz, kiedy opuścili go przyjaciele. W końcu wyszło na jaw, że Rin jest synem Szatana. Tym razem strach okazał się silniejszy od przyjaźni. Ale Okumura nie zamierza się poddawać, dlatego zachowuje się tak jakby nic się nie stało.

Pojawia się też wątek rodziny Suguro oraz Myoda – buddyjskiej sekty wcielonej do Zakonu Prawdziwego Krzyża, z którą Bon jest powiązany. Co za tym idzie mamy napływ nowych postaci. Poznajemy rodziców Bona. Jego matka prowadzi w Kioto zajazd, w którym zatrzymali się egzorcyści Prawdziwego Krzyża. Natomiast jego ojciec jest głową sekty Myoda, ale tylko z nazwy. Poza tym są też postaci z rodzin przynależących do sekty. Jedną z nich jest rodzinka Shimy – dość zabawne towarzystwo oraz rodzina Hojo. Naprawdę prawdziwy potop nowych nazwisk, ale czuję, że na razie za wcześnie na oceny tych postaci. Pierwsze wrażenie zrobiły i było ono pozytywne.

Moja miłość do tego tytułu, jak na złość nie chce zmaleć. Wiem, że niektórzy dziwią się, dlaczego tak wysoko oceniam tę serię, ale akurat z nią poczułam jakąś więź. Dodatkowo bardzo wkręciłam się w relacje między bohaterami. Czasem coś wybuchnie, Rin coś przekręci, Bonowi pęknie żyła, a czytelnik się świetnie przy tym bawi. Czego chcieć więcej od mangi, jak nie dobrej zabawy? :D

Ocena fabuły: 10/10 (arcydzieło)

Ocena postaci: 10/10 (arcydzieło)

Ocena „kreski”: 10/10 (arcydzieło)

OCENA OGÓLNA: 30/30 (100% - najlepsze z najlepszych)