120. OBLUBIENICA CZRNOKSIĘŻNIKA #1 ~ Kore Yamazaki

Tytuł PL: Oblubienica czarnoksiężnika

Tytuł JP: 魔法使いの嫁 [Mahou Tsukai no Yome]

Autor: Kore Yamazaki

Wydawca JP: Mag Garden

Wydawca PL: Studio JG

Ilość stron: 178

Data wydania JP: 2013

Data wydania PL: 2015 (marzec)

Chise Hatori to pozbawiona rodziny, ciężko doświadczona przez los piętnastolatka. Pewnego dnia zostaje kupiona na aukcji przez nieśmiertelnego czarnoksiężnika-mizantropa, który zamierza uczynić z niej swoją uczennicę oraz... żonę. Nieruchoma do tej pory wskazówka w zegarze życia Chise zaczyna powoli odliczać jej ostatnie godziny...

Od czasu kiedy poznałam Harry’ego Pottera bardzo polubiłam tematykę czarodziejstwa. Czasem coś oglądałam, czytałam czy nawet pisałam o czarownicach, magach i czarnoksiężnikach, ale nigdy nie spotkałam się z tym w mandze. Przynajmniej nie w takim wymiarze, gdzie wyczuwa się tę samą atmosferę co w Atramentowej Trylogii Cornelii Funke, czy już wcześniej wspomnianym Harrym Potterze. Ponownie baśnie i legendy stają się prawdą.

Gdy teraz myślę o swoim podejściu do Oblubienicy czarnoksiężnika, to mam ochotę postawić się w kącie za nietaktowne zachowanie. Fakt, tytuł mnie ciekawił, ale myślałam, że będzie to kolejna japońska fantazja z czarami w tle. Inaczej mówiąc podejrzewałam, iż czarnoksięstwo nie będzie osnute tym „mhrocznym” klimatem tylko będzie tu coś podobnego do Krainy Kucyków Pony z rogaczem-zboczeńcem w roli głównej. Czasem sama boję się tego, co tworzy się w mojej głowie... Jestem bardzo zadowolona, że ten tytuł okazał się być zupełnie inny od tej, jakże nieszczęsnej, wizji. Chociaż nad rogaczem to bym się jeszcze zastanowiła.

Świat Eliasa (rogacz) i Chise całkowicie mnie pochłoną. Wszędzie znajdowały się stworzonka, które znamy z legend, wierzeń czy jeszcze innych źródeł tego typu. Ale zostały one ukazane w sposób lekko hiperbolizowany. Ich cechy zostały odrobinę podkreślone. Wróżki, które kazały nazywać się „Sąsiadeczkami”, są uroczymi stworzonkami, lecz potrafią uprzykrzyć człowiekowi życie. Osobiście tak właśnie postrzegałam wróżki – jako małe psotnisie. W Oblubienicy czarnoksiężnika stały się straszniejsze, ponieważ potrafią omamić radosną wizją swojej Wróżkowej Krainy. Taki przerażający psikus, że nagle w niewyjaśnionych okolicznościach znikaszt ty, albo ktoś z Twojej rodziny. Podobne wrażenie odniosłam względem smoków. Tutejsze są bardziej odważne – nie lękają się niczego, nawet śmierci. To takie niuanse, ale to właśnie one sprawiły, że zakochałam się w tej opowieści.

Inną sprawą jest fabuła. Ta sprawiła, że kompletnie zadurzyłam się w Oblubienicy. Jest ona niezwykle klimatyczna. Z początku myślałam, że akcja jest umieszczona dwa wieki temu, kiedy „hokus-pokus” było modne. Nagle postaci zaczynają porównywać magię do... komputerów. To rozwiało moje wątpliwości, co do czasu akcji. Ogółem wszystko jest prowadzone tak, że czytelnik ani chwili nie odczuwa nudy. Płynnie jesteśmy wdrażani w prawa jakimi posługuje się świat magii i czarodziejstwa. Bardzo spodobała mi się też to, że przeszłość Chise nie jest wałkowana w każdym rozdziale, przez większość stron. Wspominki są, ale tylko te najważniejsze, które mają wpływ na daną sytuację.

„Całe życie czułam się niechciana, niekochana. Dopóki on nie przyjął mnie pod swój dach. Może mnie traktować jak zabawkę. Może mnie wyrzucić, kiedy mu się już znudzę. Nie mam nic przeciwko. Bo powiedział, że jesteśmy rodziną...”

Zdecydowanie Oblubienica czarnoksiężnika przyniosła mi wiele niespodzianek. Największe jednak zaskoczenie sprawiła mi postać samego Eliasa. Mogłoby się wydawać, że Chise staje się po części niewolnicą Eliasa, znanego też jako Cierniowy Mang. W końcu każdy od jakiegoś czasu powtarzał, że jest wyjątkowa. Czy gdyby taka nie była Czarnoksiężnik okazałby aż takie zainteresowanie? Elias jednak potraktował ją jak nowego członka rodziny – zapewnił jej miejsce, które mogłaby nazwać domem, a tego nigdy nie miała. Dodatkowo dał jej wybór. Jeżeli nie chce stać się jego uczennicą nie musi tego robić. Dziewczyna nie daje Eliasowi jasnej odpowiedzi, ale jest mu skrycie wdzięczna za to, że ma dom. A wszystko nie przez to, że jest jakimś Dziecięciem Nocy. On po prostu traktował ją jak osobę, a nie jak drogi przedmiot.

Chise również nie jest przewidywalną postacią. Na razie jest błądzącym w mgle dzieckiem, ale widać, że świat, jaki może poznać, ją fascynuje. Nawet jeżeli się do tego nie przyznaje otwarcie.

Pod względem artystycznym jest troszkę gorzej. Przynajmniej dla mnie. Nie jest to kreska, która mnie urzekła, ale chyba jest przeklęta. Coś mnie do niej przyciąga. Myślę, że są to cieniowania, które są wykonywane „piórkiem”, a nie za pomocą rastrów. Wśród rastrów natomiast nie ma wielkiego urozmaicenia, jeden jaśniejszy, jeden ciemniejszy i czasem pojawi się gradient. Cała reszta jest rysowana. I to chyba jest magia ilustracji w Oblubienicy. Wszystko wydaje się spójne i prawdziwe, a nie po prostu „wklejone”.

„Moje plemię porzuciło nieboskłon i skazało się na życie pod nim. Ty, niczym ptak, którego imię nosisz szybuj pod tym bezkresnym błękitem. Szybuj, aby przeżyć.”

Po przeczytaniu pierwszego tomiku od razu chciałam sięgnąć po kolejny tomik. Jeżeli trafi się taka okazja, to na pewno to zrobię, ponieważ czytając Oblubienicę czarnoksiężnika odczuwam to samo, co przy czytaniu Ao no Exorcist. Łaknę coraz więcej z każdą przeczytaną stroniczką. Ostatnio zauważyłam, że nie każdy tytuł, choć może być dobry, zadowala moje potrzeby czytelnicze. W dodatku wydanie Studia JG jest bardzo porządne, a to jeszcze bardziej zachęca do dalszego zbierania. Ale mogę szczerze powiedzieć, że nawet jeżeli wydanie byłoby złe, to kupowałabym ten tytuł. Jak widać zakochać się można nie raz, czy dwa. A ta zasada szczególnie dotyczy moich podbojów wśród mang. :3

Ocena fabuły: 10/10 (arcydzieło)

Ocena postaci: 10/10 (arcydzieło)

Ocena „kreski”: 9/10 (wybitna)

OCENA OGÓLNA: 29/30 (97% - najlepsze z najlepszych)

Za możliwość przeczytania dziękuję Studiu JG oraz Yatta.pl <3