114. FINDER #1 ~ Ayano Yamane

 

[Yaoi!!!]

Tytuł PL: Finder: Na celowniku

Tytuł JP: ファインダーの標的 [Faindā no Hyōteki]; You're My Love Prize in Viewfinder

Autor: Ayano Yamane

Wydawca JP: Libre Shuppan

Wydawca PL: Kotori

Ilość stron: 178

Data wydania JP: 2007

Data wydania PL: 2015 (kwiecień)

Akihito Takaba jest fotografem – wolnym strzelcem. Robi zdjęcia ludziom z pierwszych stron gazet oraz tym, którzy woleliby nigdy do gazet nie trafić. Pewnego dnia, podczas jednej z fotograficznych sesji, zostaje schwytany przez Ryuichi Asamiego, biznesmena związanego z japońskim światkiem przestępczym. Kara za robienie zdjęć jest upokarzająca i bardzo bolesna. Ale to nie koniec nieszczęść, jakie spadają na Takabę…

Jak możecie zauważyć zazwyczaj, kiedy oceniam tytuły shounen-ai/yaoi piszę o tym nad „danymi” tomiku. Tym razem musiałam dodać wykrzykniki, i to kilka, ponieważ w Finderze jest postawione na mocne uderzenie. Tym razem miałam do czynienia z yaoi pełną gębą, ale czy nawet jako fujoshi jestem zadowolona z lektury?

Czuję pewnego rodzaju rozdwojenie, ponieważ z jednej strony czytałam mangę z zaciekawieniem, ale z drugiej czuję duże rozczarowanie. Nie spodziewałam się, że będzie to ambitny komiks, ale też nie sądziłam, że będzie to aż tak typowy yaoiec. Ogółem sytuacja wygląda tak: Młody mężczyzna – Akihito Takada jest wynajmowany jako fotograf. Często ryzykuje własnym życiem, aby cyknąć kilka zdjęć. Tym razem trafiło mu się zlecenie dotyczące pewnego biznesmena – Ryuichi Asamiego. Oczywiście pan biznesmen wygląda, jak na seme przystało w dodatku ma paskudny charakterek – jest surowym, apodyktycznym sadystą. Na samą myśl, żal mi Akihito... Oczywiście Asami jest dużą szychą, dlatego w bardzo prosty sposób Akihito wpada w jego pułapkę. I taki sposób już w pierwszym rozdziale fujoshi potrzebuje czegoś skutecznego do zatrzymania krwotoku z nosa... W kolejnym rozdziale pojawia się nowa osobistość, która swoim charakterkiem jest podobna do Asamiego, jednak jest on wrogiem atrakcyjnego biznesmena. Biedny Akihito znów jest w samym centrum wypadków.

„Nikt inny nie będzie miał prawa nawet cię dotknąć. Zapamiętaj jestem ja i tylko ja.”

No i tyle jeżeli chodzi o związek Akihito-Asami w tym tomiku. Na końcu mamy jeszcze dodatkowy rozdział, ale poza tym w tomiku znajdują się inne opowieści. Pierwszą z nich jest Lekcja miłości, z której to scenę mogłam podziwiać na Magnificonie, a ta zapadła mi pamięć. Bo co, jak co, ale rzeczywiście to nie jest normalne, kiedy w autobusie pełnym ludzi, ktoś zaczyna dobierać się do uczniaka. W dodatku prześladowany na to nie reaguje impulsywnie, tylko grzecznie stoi i myśli: „To nie normalne!? Dlaczego mi staje!”. Takie atrakcje tylko w mangach yaoi!

Ale w Lekcji miłości nie chodzi o „romans” ucznia z przypadkowym przechodniem. Yuusuke Sakurai – tak nazywa się poszkodowany – rozpoczyna naukę w liceum. Jest dzień ceremonii rozpoczęcia roku szkolnego i pech by chciał, że od razu pierwszego dnia narobił sobie obciachu. Jakby tego było mało świadkiem molestowania był starszy kolega ze szkoły – Takahito Ichijirou. Chłopak nie może uspokoić się po porannej akcji, dlatego idzie na dach szkoły, aby ochłonąć. Nie wie jednak, że Ichijirou go uważnie obserwuje i ma wobec Sakuraia pewne, nieczyste zamiary.

Findera przeczytałam kilka dni temu i szczerze powiedziawszy, gdyby nie scena, z której uśmiałam się na Magni, zapomniałabym o tej historii. Jeżeli, ktoś w tym rozdziale dopatrzył się jakiejś głębszej fabuły czy czegokolwiek takiego, to niech da mi znać. Lekcja miłości jest dla mnie jakimś słabszym doujinshinem.

Oczywiście to nie koniec „innych historyjek”. W Finderze znajdują się jeszcze dwie – trochę lepsze od poprzedniego rozdziału. Kolejno są to Ziarna miłości i Ryzykanci. Do pierwszej z nich mam troszkę lepszy stosunek niż do Lekcji miłości, ale nie jest on dużo lepszy. Po prostu takiej historii jeszcze nie spotkałam i mnie zaciekawiła. Ale oczywiście i tak wszystko skończyło się yaoicowym happy-endem. Poza tym, jest chyba najdelikatniejsza ze wszystkich.

Ziarna miłości opowiada o znajomości dwóch licealistów – Mizuno i Hiyamy, którzy są w szkolnej drużynie piłkarskiej. Obaj mają o sobie wysokie mniemanie, a każdy z nich myśli, że jest szkolną gwiazdą footballu. Siłą rzeczy nie przepadają za swoim towarzystwem, ale jest jeszcze jedna rzecz, która ich łączy – ich ojcowie są ważnymi osobistościami politycznymi. Pewnego dnia Hiyama będą w pracy zobaczył, że jego ojciec spotyka się z ojcem Mizuno i nie wygląda to na spotkanie służbowe, czy nawet przyjacielskie. O wszystkim informuje Mizuno. Aby potwierdzić swoje podejrzenia chłopcy śledzą swoich rodziców, przez co obaj wylądowali w drogim apartamencie na jedną noc.

Z kolei Ryzykanci są historią o ubarwieniu fantastycznym. Rei Yukimura oraz Akira Toudou należą do tajnej rządowej organizacji, której członkowie mają nadnaturalne zdolności. Toudou jest ciężkim przypadkiem ponieważ nie panuje nad swoją mocą, dlatego wisi nad nim groźba stania się „królikiem doświadczalnym”. Chłopak jednak poddaje się ciężkiemu treningowi, który nadzoruje Rei.

Ten rozdział nie był jakiś bardzo zachwycający, ale pomimo tego, że są w nim sceny walki, a jeden z bohaterów zostaje ranny, wydaje się mniej brutalny niż pierwsze dwa rozdziały z Akihito i Asamim. Myślę, że to przez uczucie jakie wykiełkowało między Reiem a Toudou. Po prostu obu chłopakom bardzo zleżało na tej drugiej osobie. Ot takie czytadło.

Jak widać do nikłej części fabularnej jakoś nie jestem przekonana. Chociaż nie czytałam też wielu tytułów z gangsterami, yakuzą i innymi szemranymi typami, to Finder w porównaniu ze Złamanymi Skrzydłami wypadł w moim odczuciu blado. Chociaż też do końca nie byłaby to prawa, gdym powiedział, że jest to totalna porażka. Na tych dwóch opowiadaniach nieźle się bawiłam, a ich tu się nie spodziewałam. Sądzę, że zakuło mnie to, iż tak mało było wątku z postaciami z okładki, bo co prawda, to prawda, ale wyglądają na niej bosko.

Ogółem kreska pani Ayano jest bardzo przyjemna dla oka. Należy do tych starszych typów rysowania, ale i tak robi na takim gówniarzu, jak ja wrażenie. Sceny erotyczne są też rysowane z minimalną cenzurą – taką jaką spotyka się w yaoicach, ale naprawdę minimalną... Poza tym, aż boję się pomyśleć, co siedzi jeszcze w głowie autorki, skoro potrafi rozrysować takie sceny, że moja twarz robiła się czerwona. Ale mogę jeszcze jedno powiedzieć o stylu pani Ayano – niezwykłe są te jej akwarele.

Wyszła mi strasznie długa recenzja, ale musiałam jakoś to wszystko opisać. Szkoda tylko, że nie było informacji o tym, że w skład tego tomiku wchodzą też inne opowiadania. Tego to się kompletnie nie spodziewałam, że w mandze, która jest serią będą różne historie. Poza tym tak, jak już wspomniałam, ostatnio mam bardziej chrapkę na tytuły bardziej delikatne, dlatego Finder wydał mi się zbyt brutalny. Nie mogę powiedzieć, że odepchną mnie od yaoi, ponieważ za długo już siedzę w tym interesie, ale wiem, że niektórzy w ten sposób mogą zrazić się do gejowskich mang. Moja koleżanka zraziła się na Tyranie (Tyranie!!), dlatego nie chciałabym wiedzieć, jak zareagowałaby czytając Findera.

Ocena fabuły: 4/10 (może być – tu: znikoma!)

Ocena postaci: 7/10 (bardzo dobre)

Ocena „kreski”: 7/10 (bardzo dobra)

OCENA OGÓLNA: 18/30 (60% – dobre czytadło z potencjałem)

Za możliwość przeczytania dziękuję wydawnictwu Kotori :D