189. [mini recenzja] ATAK TYTANÓW #9 ~ Hajime Isayama

 

Tytuł PL: Atak Tytanów

Tytuł JP: 進撃の巨人 [Shingeki no Kyojin]

Autor: Hajime Isayama

Wydawca JP: Kodansha

Wydawca PL: J.P.Fantastica

Ilość stron: 192

Data wydania JP: 2012

Data wydania PL: 2016 (marzec)

Link do poprzednich recenzji: 1/2/3/4/5/6/7/8

Tożsamość Tytanki zostaje ujawniona. Jednak nie tylko to wychodzi na jaw. Podczas walki Erena z Tytanem Kobiecym, część muru zostaje uszkodzona. Okazuje się, że w murach ukryte są ciała tytanów dorównujących wzrostem Tytanowi Kolosalnemu. Wygląda na to, że jedyną osobą, mogącą wiedzieć coś więcej jest Wielebny Nick – kapłan Kultu Murów. Kolejne problemy pojawiają się, jak grzyby po deszczu. Wewnątrz muru Rose pojawiają się tytani. Czyżby kolejny został przerwany?

Następny dobrze napisany tomik, który przeżywa się z duszą na ramieniu. Problem tytana w murze zostaje odrobinę zepchnięty na dalszy plan. Priorytetem staje się znalezienie wyrwy w murze, którą prawdopodobnie dostali się tytani. Przy owych poszukiwaniach dowiadujemy się nowych informacji na temat kilku postaci. Pierwszą z nich jest Sasha, która wraca do swojego domu, aby ostrzec ludzi przed tytanami. W podobnej sytuacji jest Conny, z tym, że w wiosce, z której pochodzi chłopak stało się coś bardzo dziwnego. Mianowicie nikogo w niej nie zastali, jedynie tylko zniszczone domostwa i ani kropli krwi. Czyżby jej mieszkańcom jednak udało się uciec?

Moja ciekawość została całkowicie skierowana na Christę i Ymir, które to mają mieć coś wspólnego z tytanem znajdującym się w murze. Wątek z tytanem w murze, bardzo mnie intryguje. Może to dlatego, że jest to dla mnie całkowita nowość, bowiem prócz anime i tomików jakie posiadam nie miałam do czynienia z Atakiem Tytanów. Broniłam się przed wszelakimi spojlerami, tak by mieć takie niespodzianki przy czytaniu tomikowej wersji. Ale skupmy się na tym co najważniejsze, czyli na biegu wydarzeń. Wydaje mi się, że jak do tej pory nie pojawiło się nic, co byłoby niepotrzebne. Wszystko – nawet beztroskie wspomnienia Sashy podczas ucieczki przez tytanem – ma swoją rolę w tym by przybić czytelnika.

Najsmutniejsze w tym wszystkim jest to, że każdy tomik jaki teraz wpadał w moje ręce był kolejnym sukcesem Isayamy. Nie wiem jak mangaka to robi, że czytelnik tak się wczuwa w sytuację każdego z bohaterów – bo gdzie tam wcześniej obchodził mnie Conny! – ale robi to cholernie dobrze i mam nadzieję, że tak będzie aż do ostatniego tomiku. Z wyglądem ilustracji jest nadal mały bałagan, ale to jest nieład artystyczny, który kupuję. Być może się po prostu już przyzwyczaiłam, ale ten tytuł to głównie wspaniała fabuła i niesamowite postaci. Stylistyka kreski staje się naprawdę drugorzędną sprawą podczas czytania. Jednakże, w obliczu tego, iż ostatnio mam do czynienia z naprawdę pięknymi kreskami to muszę tutaj tę ocenę troszkę obniżyć, ponieważ czułabym się nie fair wobec prawdziwych arcydzieł.

Recenzja być może wyszła trochę chaotyczna, ale uwierzcie mi, ciężko zebrać mi myśli po tym tomiku. Był on bardzo dobry i nie mam czego tak naprawdę tutaj krytykować. Może troszkę podumałam nad kreską, ale tak jak wspomniałam, danie maksymalnego wyniku byłoby nie w porządku wobec artystów, który zasługują na to. Tyle o dziewiątym tomiku. Lecę do kolejnego, gdyż nie zasnę dopóki go nie przeczytam. :D

Ocena fabuły: 10/10 (arcydzieło)

Ocena postaci: 10/10 (arcydzieło)

Ocena „kreski”: 8/10 (rewelacyjna)

OCENA OGÓLNA: 28/30 (93% - najlepsze z najlepszych)

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu JPF! <3