{Printed in Color #2} Pandora Hearts ~odds and ends~

 

Tytuł JP: 望月 淳 画集* PandoraHearts ~odds and ends~ [*Mochizuki Jun gashū]

Tytuł PL: --------

Autor: Jun Mochizuki

Wydawca JP: Squere Enix

Wydawca PL: --------

Data wydania JP: 2009

Data wydania PL: --------

Ilość stron: 165

Format: 29,7cm x 21cm

Wydanie: Miękka okładka + obwoluta + pudełko

Cena: 2667¥ (ok.81zł)

Nawet nie wiecie, jak się cieszę, mogąc napisać kolejną recenzję artbooka. Tym razem wybrałam artbook, przez który przetrząsnęłam pół Internetu, a moja decyzja o zbieraniu takich „gadżetów” nabrała realnych wymiarów. Zobaczyłam go na sklep.agnamicus.pl i musze wam powiedzieć, że byłabym w stanie dać taką cenę za to, żeby tylko mieć tę książkę w rękach. Ale był jeden szkopuł. Była ona niedostępna. Więc ruszyłam na podbój internetów. Wpierw sprawdziłam, wszystkie nasze polskie sklepiki i sklepiciątka, ale nigdzie nie znalazłam aktualnej oferty. Wtedy pomyślałam: „Raz się żyje.” I zaczęłam grzebać na eBay’ach i Amazonach. Całe szczęście, że znalazłam inną stronkę, z której teraz zamawiam wszystkie moje japońskie dobra.

Myślę, że niektórzy z Was będą znali tę magiczną domenę i pewnie znają nawet lepsze. Ale zanim powiem z czego zamawiam, wymienię rzeczy, które lubię w tej stronce. Po pierwsze – łatwe poruszanie się po niej. Wszystko wydaje mi się, że jest tam na miejscu. Przed objawieniem mi się tej strony wchodziłam na różne, czy to angielskie, czy to japońskie, i panował na nich jeden wielki harmider. A tu mam wszystko ładnie i prosto pokazane. Po drugie – punkty. Tak, możliwość gromadzenia punktów, na lekkie zniżki. Jak na razie udało mi się zaoszczędzić około 30 zł, ale to zupełnie przypadkiem, ponieważ były jakieś promocje punktowe, czy coś z tych rzeczy. Po trzecie – prosta płatność. Tylko klik, klik, klik, potwierdź i koniec. Zamówienie oczekuje na realizację. A wszystko to na cdjapan.co.jp. :3

No dobra, przejdźmy do konkretów.

Czy było warto siedzieć tyle i grzebać w necie? Na klawiaturę ciśnie mi się tylko jedno słowo. Było. Ten artbook zapewnił mi wiele niespodzianek, ponieważ był on pierwszym, jaki wyciągnęłam z pudełka (Oczywiście, że kupiłam od razu kilka! XD). Nie spodziewałam się po pierwsze tego, że będzie on opatrzony w „pudełko”, jakie czasem można nabyć, kupując serię książek. To oczywiście jest tylko na tę jedną wielgachną i obszerną knigę, ale jednak sam fakt, że jest mnie zaskoczył. Kiedy obmacywałam i „obśliniałam” nowy nabytek zauważyłam, że jeden z rogów pudełka jest uszkodzony. Zrobiło mi się przykro, ale to, co znalazłam wewnątrz całkowicie mi to zrekompensowało.

Ale zanim zacznę opisywać środek to napiszę ogólniki o tym, jak artbook wygląda z zewnątrz. Ma on format A4 (równiutki, co do mikromilimetra). „Pudełko” posiada z przedniej strony otwór, przez który widać postać Oza umieszczonego na obwolucie. Poza tym, jest ono delikatnie ozdobione przez złocone napisy i rameczkę w kształcie rombu wokół otworu oraz nadrukowany ornament, który na historii sztuki nazwałabym lustrem. Książka, jak już wspomniałam, ma obwolutę, która tylko na przedniej części zawiera ilustracje. Z tyłu znajduje się nazwa artbooka na białym tle. Na skrzydełkach obwoluty znajdują się nadruki czegoś, co przypomina mi kryształowe frędzelki od abażuru. Jak dla mnie są one całkowicie zbędne. Artbook ma miękką oprawę, która nabawiła mnie małego zawału. W pierwszej chwili pomyślałam, że okładka się rozdwaja. Okazało się jednak, że to po prostu takie klejenie, które chyba miało ułatwić przeglądanie całości. Nie powiem, troszkę było łatwiej, ale i tak w tej Japonii to mają dobre kleje... (rozpakowywanie paczek i listów od koleżanki dało mi popalić...).

Pomagier Watson. :D Mój wierny towarzysz, podczas kursu w Anglii.:3 + nieposłane łoże... Kwa~! <3

Jeżeli dotrwaliście do tego momentu, dalej będzie już tylko lepiej. :D

Zawartość artbooka została podzielona na cztery części: arty z Pandory, kolorowe części mangi, pierwsze szkice oraz arty z pierwszej mangi Juny Mochizuki – Crimson Shell. Dzięki tej ostatniej części widać postęp, jaki zrobiła autorka. Ale wszystko po kolei. Ilustracje, jakie znajdują się w Pandora Hearts ~odds and ends~ zawierają twórczość autorki do dziewiątego tomiku mangi. O czym świadczą powiększone okładki w drugiej części artbooka. W pierw jednak, są luźne prace, jakie Jun Mochizuki tworzyła podczas wydawania mangi. Wśród nich znajduje się seria obrazków, które kiedyś wpadły mi w oczy, przy przeglądaniu googla. Pokochałam je od pierwszego wejrzenia, a teraz mogłam im się przyjrzeć z baaardzo bliska. Są to ilustracje przedstawiające Alice, Gilberta i Breaka w zimnych tonacjach. Każdy z tych obrazków został obdarowany tym samym elementem – czaszką, przez którą połączyłam je w jedną serię. To, co spodobało mi się w artach Pani Mochizuki to intensywność barw. W dodatku odcienie czerwieni, zieleni i błękitu są w tonach, jakie bardzo, ale to bardzo lubię.  

Tu słówko o obrazku przedstawionym na obwolucie. Od razu przyznaję się do tego, że wiele znaków podpowiadało mi, że wyjdzie drugi artbook. Jednym z nich była ta oto ilustracja. Dlaczego? Pokazano tu drugą część tego ślicznego arta, co narobiło mi nadziei, że drugi artbook będzie miał właśnie Jacka na okładce. Cóż... Wyszło jak wyszło. :P

Artbook też, zawierał trochę mniej miłe dla oka „zabawy optyczne”. Wybaczcie, ale nie mam pojęcia, jak to mogłabym inaczej nazwać. O co mi dokładnie chodzi? O ilustracje, które były dodatkowo udekorowane „grafiką”, która była widoczna tylko pod odpowiednim kątem, przy odpowiednim oświetleniu. Wrażenie robi, ale i tak zauważyłam to przez przypadek. Moja uwaga była całkowicie poświęcona ilustracjom. :D

Moja wielgaśna rącha. Niestety Watson był za lekki... </3

Innym bajerem, była ilustracja z „dziurą”. Z jednej strony ilustracja, z drugiej ładnie dopasowana strona z wyciętym krzyżem, misiem, czy różą, która po odwróceniu ma w środku co innego, a towarzyszy jej inna ilustracja do tego nawiązująca.

Nie wiem, czy kiedyś o tym mówiłam, ale nawet jeżeli to powiem to jeszcze raz. Kocham oglądać szkice. Nie wiem skąd mam taki „fetysz”, ale lubię zaglądać do szkicowników znajomych. Dlatego bardzo ucieszyłam się, że znalazłam tutaj kilka stron poświęconych pierwszym próbom pani Mochizuki.

Chyba czas najwyższy kończyć tę recenzję. Spisałam się troszkę o tym artbooku, ale jest on niezwykły. Bardzo lubię go przeglądać i nie nawet przez chwilę nie pożałowałam tego zakupu – chociaż ma to jedno uszkodzenie. Na całe szczęście nie naruszyła ona głównej części, czyli książki, a na półce i tak „ten róg” jest schowany. W planach mam drugi artbook, który wyszedł albo wychodzi na dniach. Jeżeli jest on tak samo zachwycający jak ten, to nie mam co się zastanawiać, tylko przy kolejnym zakupie (a to nie nastąpi za szybko) dodać go do koszyka.