[mini recenzja] Co się właśnie wydarzyło?! - Atak Tytanów #12

Tytuł: Atak Tytanów

Autor: Hajime Isayama

Wydawca PL: JPF

Tłumaczenie: Paweł Dybała

Ilość stron: 192

Rok wydania PL: 2016 (listopad)

Cena okładkowa: 25,20zł

UWAGA! Nawiązania do poprzednich wydarzeń!

Jeżeli myślcie, że napisałam te recenzję pod wpływem chwili, to muszę Wam powiedzieć, że macie rację. Po kilku latach, w ostatnią sobotę miała miejsce premiera drugiego sezonu Ataku Tytanów i byłabym głąbem gdybym tego nie obejrzała. To było silniejsze ode mnie. To, że wiedziałam, co się wydarzy mało mnie obchodziło. Ja po prostu w końcu chciałam ujrzeć te piękne, pełne masakry kadry, które - jakby nie patrzeć - jako pierwsze podbiły moje serce. A że po zakończeniu pierwszego odcinka drugiego sezonu złapały mnie feelsy, olałam spanie na rzecz przeczytania mangi, czego rezultatem jest ta oto mini recenzja. 

Ten tomik oferuje nam wydarzenia, które po ostatnią stroniczkę, przepełnione są dynamizmem i wartką akcją. Odtajniają się nowe informacje dotyczące tytanów, jak na przykład to, że ludzie przemieniający się są tylko wykonawcami planu kogoś innego, bądź też czegoś innego (bo w końcu może chodzić o jakąś tytanią organizację). Kiedy czytałam dialogi między porywaczami a uprowadzonymi miałam ochotę, co raz wykrzykiwać "COOOOO?!?!?!" (albo "Zamknij się Eren!"), a moja twarz na pewno nie wyglądała wtedy zbyt inteligentnie. No to ziemię w której spocznę, znalazłam. Teraz trzeba zacząć kopać dół.

Wbijam łopatę. Kiedy Ymir z chłopakami wyjaśnia całą sytuację, zwiadowcy i żandarmeria nie próżnują. Jak można się domyślić, doganiają zdrajców, tym samym ci muszą jak najszybciej dotrzeć poza obręb murów. Nie wiem, komu w tamtym momencie mocniej kibicowałam. Przez to, że na końcu poprzedniego tomiku i na początku tego tak dużo zostaje dopowiedziane, byłam bardzo rozdarta między te dwa światy. W końcu doszło do walki. Ja nadal kopię. Reiner i Bertholdt za wszelką cenę muszą utrzymać w swoich rękach Erena. Ymir natomiast jest rozdarta między tym co działo się z nią kiedyś, a tym jaką przyszłość może mieć wśród nowo zdobytych przyjaciół. Jednak najważniejsza jest dla niej Christa, czy raczej powinnam powiedzieć Historia, o którą przyjdzie jej w tym tomie powalczyć. No to chyba mam już dół.

Gwoździem do trumny były momenty, kiedy ewidentnie patrzyliśmy na sytuację z perspektywy zwiadowców. Armin, Mikasa, Erwin, Conny, Jean... Wszyscy byli wściekli, ale też dało wyczuć się ich smutek (Szczególnie w tym tekście o odczytywaniu pogody ze śpiącego Bertholdta TxT). Jednak pochówkiem dla mojego serca było to, co wydarzyło się na samym końcu tego tomiku, kiedy to sytuacja Opancerzonego i Kolosalnego stała się wręcz tragiczna. Nic nie poradzę, że za bardzo wczułam się w misję chłopaków. Dużo poświęcili, co więcej nie mogli o niczym powiedzieć przyjaciołom. To kompletnie uśmierciło moje serce, bowiem mózg już dawno zamienił się w wodę, a bez niego nie mogłam się oprzeć grze, jaką Isayama prowadzi ze swoimi czytelnikami. Hajime! Przeklinam cię! Kocham, ale przeklinam! 

Zdaje mi się, że wkrótce pojawi się i kolejna recenzja Ataku Tytanów, ponieważ nie tylko drugi sezon nakręcił mnie na poznawanie dalszej historii (albo jak, kto woli Historii, huehue). Wydarzenia dwunastego tomiku też się do tego przyczyniły. Ach, piękny pogrzeb. Mam nadzieję, że w trzynastym Hajime okazał trochę litości i będzie lekki przestój, choćby przystanek, ponieważ moja pusta, bezmózga głowa eksploduje... 

Ocena fabuły: 10+/10

Ocena postaci: 10/10

Ocena kreski: 8/10

OCENA OGÓLNA: 28,5/30 (95%)

Za możliwość przeczytania dziękuję wydawnictwu JPF! <3 <3 <3