152. ATAK TYTANÓW: BEZ ŻALU. LEVI – NARODZINY ~ Hajime Isayama x Hikaru Suruga

Tytuł PL: Atak Tytanów: Bez żalu. Levi – narodziny.

Tytuł JP: 進撃の巨人悔いなき選択 Birth of Levi [Shingeki no Kyojin Kuninaki Sentaku Birth of Levi]

Oryginał: Hajime Isayama

Scenariusz: Gun Snark (Nitroplus)

Rysunki: Hikaru Suruga

Współpraca: „Attack on Titan” Production Committee

Wydawca JP: Kodansha

Wydawca PL: J.P.Fantastica

Ilość stron: Tom I: 168; Tom II: 168

Data wydania JP: 2014

Data wydania PL: Tom I: 2015 (maj); Tom II: 2015 (wrzesień)

W podziemiach stolicy grasuje banda rabusiów, której członkowie biegle używają sprzętu do manewrów przestrzennych! Zwłaszcza ich przywódca, Levi, wydaje się nie odbiegać poziomem od wojskowych zwiadowców. Pewnego dnia Erwin, pułkownik korpusu zwiadowczego, składa mu zaskakującą propozycję... Oto początek długiej i wyboistej drogi człowieka obwołanego najsilniejszym żołnierzem w historii ludzkości. Przed wami spin-off arcypopularnej mangi "Atak Tytanów"!

Muszę przyznać, że Atak Tytanów: Bez żalu był jedną z tych mang, która w moim mangowym życiu pojawiła się dość nagle. Nie jestem jakąś mega fanką samego Ataku Tytanów, dlatego dodatkowe historie są dla mnie nowością. Chociaż ostatnio mam co raz większe parcie na ten tytuł, więc moja dzisiejsza „neutralność” jest tylko pozorna. Myślę, że po części taki stan rzeczy zaistniał po przeczytaniu spin-offu, który obraca się wokół powszechnie wielbionego kapitana Levia.

Fabularnie Atak Tytanów: Bez żalu, jak na taką krótką historyjkę, ofiaruje nam dużą porcję rozrywki. Priorytetowo jest bardzo ciekawą propozycją dla fanów, nie tyle samej mangi, co postaci kapitana. Dowiadujemy się bowiem o przeszłości Levia, czyli o tym jak to się stało, że został zwiadowcą. Co najlepsze poznajemy Levia jako bandytę z podziemnych slumsów, który już od samego początku błyszczy swoimi ponadprzeciętnymi umiejętnościami. Wepchnięcie czytelnika na samym początku w środek pościgu zrobiło niesamowite wrażenie, a tym samym podkreśliło „jedwabistość” tytułowego delikwenta. Co tu będę wiele mówić. Levi to życie, a jego fanki wiedzą o co chodzi.

To co mi się jeszcze spodobało to szybka przebieżka po głównym problemie mangi – tytanach i życiu za murami. Podane są najważniejsze informacje, które są istotne dla fabuły historii Levia, więc na dobrą sprawę, spin-off jest też dedykowany dla osób nieznających głównej serii. Uważam tak, ponieważ sama nie znam dalszych losów bohaterów od końca pierwszego sezonu anime. Jednak to co udało mi się już dowiedzieć, prawie w ogóle mi się nie przydało podczas czytania Bez żalu. Dlatego też te dwa tomy są po prostu kolejnymi puzzlami do całego obrazu, od których można zacząć układankę. 

Chciałabym również powiedzieć, że bardzo ucieszył mnie ten tytuł. Tak właśnie – ucieszył. Chociaż nie zaprzeczę, że sprawił, iż poczułam się bardzo przybita, jednakże to jest sprawa powiązana z wczuciem w fabułę. Radośniejsza stroną tej historii jest to, że pokazuje „coś więcej”. W głównej historii wszystko jest poprowadzone tak, aby skupić się na tragedii jaką jest życie w murach oraz na gniewie rosnącego w siłę Erena. Tutaj namacalny jest „oddech” – pauza, dzięki której możemy trochę więcej „pomędrkować” i zobaczyć jak działa od środka mechanizm życia za murami. Z tego też względu myślę, że jest to dobra pozycja dla tych, którzy nie zaznajomili się jeszcze z Atakiem Tytanów. A co tyczy się fanów, to sądzę, że nie powinni się zawieść.

Musze jeszcze wspomnieć o jednej ważnej rzeczy. Jakbym na to nie spojrzała to manga jest pozbawiona „ciężaru” historii dwutomikowej. Wszystko przez dobrze rozpisaną, ścisłą akcję, która nie pozwalała na chwilę nudy ani nie przytłoczyła nadmiarem „wszystkiego”. W ogóle nie odczułam tego, że przeczytałam dwa tomiki, a przecież wiele się wydarzyło. To tylko oznacza, że historia została dobrze rozplanowana, od samego początku po sam koniec. Co więcej, czyta się też wyśmienicie – bardzo płynnie, tak jakby miało się przed sobą krótkie, dobrze napisane opowiadanie. I tu moje gratulacje dla pana Tłumacza. :3

Co sobie chwalę w tej pozycji to strona artystyczna. Gdy otwiera się, którykolwiek z tomików, od razu uważa się go za dzieło sztuki. „Jaki on jest... Piękny...!” – powiedziała ze wzruszeniem w głosie moja koleżanka o Leviu, przeglądając stroniczki drugiego tomiku (nie miałam jeszcze pierwszego). Z początku naprawdę głupio się czułam czytając mangę, ponieważ nie tak dawno zaczęłam nadganiać główny wątek i można powiedzieć, że przyzwyczaiłam się do ilustracji Isayamy. Teraz trzeba będzie się przestawić ponownie na jego „bazgrołki”, bo Hikaru Suruga sprawiła, że bardzo szybko przywykłam do pięknej kreski w Tytanach. Cóż, całym serduszkiem zapragnęłam, aby ona pomagała czasem Isayamie w rysowaniu... (Wiem, jestem okropna...)

Prócz tego powiewu świeżości w mandze pojawiają się bohaterowie, których nie znaliśmy. Mówię tu o Isabel, która strasznie kojarzy mi się z Petrą, oraz Farlanie. Są to osoby, które towarzyszą na co dzień Leviowi. Pokuszę się o stwierdzenie, że razem tworzą szajkę, która lubi namieszać w podziemiach, czyli inaczej mówiąc okraść kupca lub podpaść Żandarmerii. Pod koniec tomiku drugiego, przekonałam się, że przyzwyczaiłam się do tych postaci, nawet jeżeli jest to tylko dwutomikowy dodatek. Teraz jak patrzę na to z lekkiej perspektywy, to widać, od samego początku, że Isabel oraz Farlanowi przypisano niegodną rolę w tej mandze. Po prostu ich zadaniem jest uwieść serce czytelnika, by później autor scenariusza mógł nam je zmiażdżyć... (Osoby, które się domyślają o co chodzi bardzo przepraszam za spam...)

Co zaś tyczy się Levia to jest on tak samo „super” jak w głównej historii. Cóż, chyba widać, że jest to jedna z moich ulubionych postaci z Ataku? Swoje pięć minut ma też Erwin, o którego jest tu praktycznie całe zamieszanie. Jak zawsze jego persona była mi obojętna, tak teraz stwierdzam, że gość mnie trochę przeraża...

Nie wiem jak to się dzieje, ale czasem jak manga mi się bardziej spodoba, to mam problem z napisaniem jej recenzji. Atak Tytanów: Bez żalu też przysporzył mi taki kłopot. W pewnym momencie złapałam się na tym, że nie mam pojęcia co chciałabym napisać dalej, dlatego przeczytałam tomiki jeszcze raz. Niestety za wiele to nie pomogło, ponieważ później znów na chwilę utknęłam. Z tej racji pomyślałam, że może warto by było zerknąć na animowaną wersję spin-offu, co też zajęło mi trochę czasu, ale w końcu po ich pooglądaniu ruszyłam z kopyta i mogłam zakończyć tę, stającą się coraz dłuższą, recenzję. Nie mam do czego się przyczepić, ponieważ nic nie poraziło mnie w tak znaczącym stopniu, abym pisała o tym rozwiązłe akapity tekstu.

Pozwólcie, iż zakończę tę recenzję w ten jakże typowy, lekko komercyjny sposób. Bardzo serdecznie polecam ten krótki, bo tylko dwutomowy, spin-off o wcześniejszych losach sławnego w całym zwiadowczym światku kapitana Levia. Myślę, że fani nie powinni się zawieść przy lekturze mangi, a osoby, nieznające się jeszcze z kapitanem i jego „charakterkiem” również mogą znaleźć tu dobrą historię oraz przekonać się do świata Tytanów.

Ocena fabuły: 10/10 

Ocena postaci: 10/10

Ocena „kreski”: 10/10

OCENA OGÓLNA: 30/30 (100% - najlepsze z najlepszych)

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu JPF!