07. ANOTHER ~Yukito Ayatsuji x Hiro Kiyohara – TOMIK PIERWSZY

Tytuł: Another

Tytuł alternatywny: アナザー [Anadā]

Scenariusz: Yukito Ayatsuji

Ilustracje: Hiro Kiyohara

Wydawca oryginalny: Kadokawa Shoten

Wydawca polski: JPF

Ilość stron: 186

Data wydania: sierpień 2013

Nareszcie kurier się nade mną zlitował i przywiózł moje długo oczekiwane mangi! Tak, tak jedną z nich jest Another! Plan o tym, by napisać jej recenzje wykiełkował, kiedy klikałam w przycisk „ZAMAWIAM”. Ale czas dłużył się, a kuriera ani widu ani słychu. Tak, więc dopiero dziś nowa recenzja, świeżo nabytego, pierwszego tomiku Another. 

Klątwa klasy trzeciej „C” 

„(...) rozmowa na ten temat może przynieść nieszczęście...”

Pierwsze cztery strony opowiadają nieszczęśliwą historię trzecio-klasiski, zwanej Misaki. Była świetną uczennicą, miała wysokie osiągnięcia nie tylko w nauce, ale i w sporcie. Poza tym była z natury bardzo dobrą osobą. Krócej mówiąc, chodzący ideał. Aż pewnego nieszczęsnego dnia, kiedy to miała rozpocząć trzeci rok nauki w Północnym Gimnazjum w Yomiyamie, ginie w wypadku. Uczniowie, po usłyszeniu tragicznej nowiny pogrążyli się w rozpaczliwym smutku, z czym nauczyciele nie potrafili sobie poradzić. Cała szkoła pogrążyła się w żałobie. 

„I wtedy właśnie ktoś powiedział, że «przecież Misaki żyje»(...)”

Jak to możliwe? Przecież nie ma jej już na świecie, który znamy. Jednak klasa trzecia „C” zachowywała się tak, jakby do wypadku nie doszło. Każdy z uczniów tej klasy zaczął udawać, że ich koleżanka nadal żyje. Klasa wariatów? Ciężko stwierdzić, bowiem na koniec roku, kiedy klasa robiła sobie pamiątkowe zdjęcie, każdy z uczniów został na nim uchwycony. Włącznie ze zmarłą Misaki...

Nowy uczeń i tajemnicza uczennica

Kouichi Sakakibara ma rozpocząć nowy roku szkolny w miasteczku Yomiyama w Północnym Gimanzjum. Choć dla niego szkoła będzie musiała poczekać, ponieważ trafia do szpitala.  Przyczyną tego była dziura w lewym płucu chłopaka (samoistna odma płucna). Poznaje tam bardzo urodziwą pielęgniarkę, z którą dość szybko się zaprzyjaźnia. Mają wspólną pasję – kochają horrory. Po pewnym czasie do Sakakibary przychodzą goście. To nie kto inny jak przedstawiciele klasy, do której będzie uczęszczał. Tylko czemu zachowują się tak niepewnie? Później, jadąc windą zapoznaje jedną z uczennic jego nowej szkoły – Mei Misaki. Dobrze, ale co ona szuka w szpitalu na minus drugim piętrze?!

„(...) w zeszły poniedziałek faktycznie umarła pewna dziewczyna. Bardzo młoda, chodziła jeszcze do gimnazjum. (...) Jeśli dobrze kojarzę nazywała się... Misaki...? (...)”

W końcu nadszedł pierwszy dzień szkoły dla Sakakibary. Już pierwszego dnia zauważył dziwną atmosferę panującą w szkole, a przede wszystkim w jego klasie – klasie trzeciej „C”. Dowiaduje się również, że Mei jest jego koleżanką z klasy. Jakie tajemnice skrywa Mei? Czemu jest traktowana jak powietrze? I jaki ma związek z wydarzeniami sprzed dwudziestu sześciu lat?

„Radzę Ci, lepiej uważaj. Możliwe, że TO już się zaczęło.”

 

Tomik został „zjedzony” przeze mnie w ok. 40 minut (Wliczając w to dogłębne dumanie nad rysunkami. Coś typu: „Jak autor osiągną taki efekt? A jak taki?!”).  Na początku możemy podziwiać kolorowe strony, które i tak są bardzo stonowane, co oddaje nastrój jaki ma panować w tomiku. Na mnie to podziałało, bowiem przez cały czas próbowałam choć odrobinę dodać koloru, ale jedyne jakie mi pasowały to szkarłat i błękit. Co do „kreski” to również podsyca ten horrorowy klimat. Pozornie wygląda jak zwykła manga z dość realnymi postaciami odrobinę „wysłodzonymi”, jednak te słodkie istotki mają tajemnicę, w którą nikt nie chciałby być zamieszany. 

„Lalki są puste. (...) Usiłują więc za wszelką cenę wypełnić czymś tę pustkę... Nie masz wrażenia, że odkąd tu jesteś, coś próbuje wchłonąć Cię od wewnątrz?”

Zdecydowanie manga mnie wchłonęła, jak wspomniane lalki. Przyciągnęła swym pięknem oraz ukrywającym się w niej sekretem.

Nie żałuję, że kupiłam tą mangę. Miałam wątpliwości, ponieważ wcześniej oglądałam anime, które było zrobione na jej podstawie. Wręcz cieszę się, iż to zrobiłam i również polecam ją Wam! Gdy ją już zdobędziecie, radzę ją czytać wieczorem. Wtedy czuje się jej nastrój jeszcze lepiej... Można wyczuć...

„Ciemny blask zmierzchu odbity w pustym błękitnym oku”.

 

Ocena fabuły: 10/10

Ocena postaci: 10/10

Ocena „kreski”: 10/10

OCENA OGÓLNA: 10/10

Jak zawsze parę stroniczek: