102. [mini recenzja] BEZSENNE NOCE #2 ~ Yamamoto Kotetsuko

Tytuł PL: Bezsenne noce

Tytuł JP: 今夜も眠れない [Konya mo Nemurenai]

Autor: Yamamoto Kotetsuko

Wydawca JP: Gentosha Comics

Wydawca PL: Ringo Ame

Ilość stron: 160

Data wydania JP: 2013

Data wydania PL: 2015 (kwiecień)

Linki do poprzednich recenzji: 1

Nieśmiały student Rikiya Higuchi, który przez całe osiemnaście lat życia nigdy nie miał chłopaka, wpada w tarapaty. W ostatniej chwili ratuje go Endo, wysokiej klasy demon, którego Rikiya przyzwał zupełnie niechcący. Endo, w świecie ludzi przemieniony w nastolatka, postanawia zamieszkać z Rikiyą... a ten w końcu zdaje sobie sprawę, że jest w nim zakochany. Lecz wtedy na scenę wkracza Verde – demon, z którym zaręczony jest Endo – I poprzysięga Rikiyi zemstę...

Drugi tomik Bezsennych nocy jest kolejną dawką humoru. Przeczytała tomik jednym tchem, ponieważ chciałam wiedzieć, czy wydarzy się coś między Endo a Rikiyą, ale autorka oczywiście nie chciała dać mi czegoś więcej, aż do samego końca. Taka zapalona fujoshi jak ja chce, aby w końcu pomiędzy bohaterami do czegoś doszło (nie rozpędzajcie się z myślami za daleko!!!). Niestety cały tomik pokazuje to, jak bardzo zirytowany zaistniałą sytuacja jest Verde, przez co staje się trochę rozmamłany. 

Po pierwsze Bezsenne noce to krótka seria, składająca się z tylko trzech tomików. W pierszym tomie nie odczułam tego, że akcja jest bardzo powolna, po prostu czytałam to z zaciekawieniem. Teraz kiedy udało mi się poznać bohaterów, a w głowie mam otwartą szufladkę krótka seria, chcę aby coś się działo. Nie koniecznie aby chłopcy padli sobie w ramiona od pierwszej strony, ale jakieś mocniejsze podchody Gorou – kolega i sąsiad Rikiyi, który zauroczył się w osiemnastolatku, czy jakaś głupia akcja Endo jako potężnego demona. Niestety odczułam monotonię, a serducho zabiło mi mocniej tylko pod koniec tomiku, kiedy to urwał się na krótkim sam na sam głównej pary. 

Po drugie – pustawe rysunki. Tak jak kreska Pani Yamamoto podobała mi się w Przekleństwie siedemnastej wiosny i dodawała klimatu, tak tutaj mam wrażenie, że oglądam komiks początkującego mangaki. Nie wiem co się stało, ale ilość prawie pustych paneli jest przerażająco duża. Wiem, że jakoś trzeba ująć głos Rikiyi jako narratora, ale te pustawe miejsca rozładowywały tylko atmosferę, która się skumulowała. 

Do tłumaczenia się nie przyczepiam, ponieważ czytało się dobrze. Suche japońskie żarty, pozostały suchymi i myślę, że ten tytuł ma kilka dobrych humorków, ale nic poza tym. Myślałam, że będzie trochę lepiej. Dawno już się tak nie rozczarowałam mangą. Oj bardzo dawno. Wydawnictwo wywiązało się ze swoich obowiązków perfekcyjnie, ponieważ wydanie jest bardzo ładne. Autorka chciała trochę poszaleć – mam na myśli porwanie Rikiyi przez Verde – niestety jej nie wyszło. Mam nadzieję, że trzeci tomik spełni moje, i tak już niskie, oczekiwania i poprawi ostateczną ocenę Bezsennych nocy. 

Ocena fabuły: 5/10 (przeciętna)

Ocena postaci: 5/10 (przeciętne)

Ocena „kreski”: 5/10 (przeciętna)

OCENA OGÓLNA: 15/30 (50% - żadna rewelacja, ale ujdzie w tłumie)

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu Ringo Ame :3