92. NA DZIEŃ PRZED ŚLUBEM ~ Hozumi – JEDNOTOMÓWKA

Tytuł: Na dzień przed ślubem
Tytuł alternatywny:  式の前日[Shiki no Zenjitsu]
Autor: Hozumi
Wydawca oryginalny: Shogakukan
Wydawca polski: Waneko
Ilość stron: 192
Data wydania: styczeń 2015

Mówi się, że najlepszym pisarzem jest życie. Opowiadania zebrane w tym jednym tomiku potwierdzają tę tezę. Na dzień przed ślubem to zbiór, krótkich mangowych nowelek, które wzruszą nie jednego twardziela.

Opis nietypowy. Ciężko jest bowiem napisać sensowny opis, kiedy w książeczce zawarte są opowiadania, w dodatku tak bardzo delikatne, że jedno słowo ode mnie mogłoby zepsuć Wam, drodzy czytelnicy, lekturę tego tomiku. Długo się zastanawiałam jak zacząć pisać tę recenzję, jednak uznałam po prostu, że należy pisać to, co przyjdzie mi pierwsze do głowy. Bez zbędnych przemyśleń – tylko cieszyć się dobrą mangą.

W tomiku natrafimy na pięć mangowych nowelek: Na dzień przed ślubem, Ponowne spotkanie z Azusą nr 2, Czarno-biali bracia, Rozmarzony strach na wróble, Miniaturowy ogródek w październiku oraz na samym końcu kilkustronicowy rozdział do pierwszego opowiadania. Każda z nich porusza temat związany z miłością – czy braterską, czy rodzicielską, czy też tą, którą ofiarujemy tej jedynej osobie. Każda na swój sposób okazuje, jak ludzie obdarzają się uczuciami; ile w nas jest dobroci, a ile złości; ile radości, a ile smutku. Moje pierwsze skojarzenie po przeczytaniu tej jednotomówki było trochę dziwne, ponieważ od razu pomyślałam o Kamizelce Bolesława Prusa (czo ta matura ze mną robi!). Dlatego teraz nazywam te opowiadanka, mangowymi nowelkami. Nie mają wielu wątków, a akcja rośnie do punktu kulminacyjnego, by po chwili szybko przejść do zakończenia. W dodatku zawiera pewne szczegóły, które dodają temu delikatnemu utworowi trochę więcej smaczku.

Naprawdę nie chcę pisać o tym, co znajduje się w każdej nowelce z osobna, ponieważ to mogłoby Wam zepsuć całą przyjemność z czytania tego. Ta recenzja po prostu będzie nie typowa, tak jak ta manga. Myślę, że wiele osób zgodzi się ze mną, że coś  również tkwi w kresce autorki. Ja mówię trzy razy TAK. Kocham takie rysunki – dokładne, lekkie, z cieniem wykonanym tuszem. Niech się dzieje teraz co chce, ale mogłabym powiedzieć, że wykonanie ilustracji jest na podobnym poziomie, co u Kaoru Mori (Opowieść panny młodej, Emma), którą kocham i wielbię ponad wszystko. Hozumi dokładam do listy moich najukochańszych i najbardziej podziwianych mangaków, chociaż to, co trzymam teraz w rękach jest jej debiutem. 

Mam nadzieję, że Waneko nie poprzestanie na tej jednotomówce. Marzę... nie, skreśl... Ja pragnę kolejnej mangi spod piórka Hozumi. I tak, jak mówi moja przyjaciółka: „Ja nie wiem jak to zrobię, ale ja to będę miała w domu.” Pozwólcie, ze zakończę tę recenzję, w prostu, może przewidywalny, ale bardzo, bardzo szczery sposób: POLECAM! 

 

Ocena fabuły: 9/10

Ocena postaci: 9/10

Ocena „kreski”: 10/10

OCENA OGÓLNA: 28/30 (93%)

Kilka stroniczek:

Za możliwość przeczytania dziękuję wydawnictwu Waneko <3

 Wyszła bardzo krótka recenzja... Ale jakoś nie potrafiłam napisać o tym zbyt wiele. Po prostu manga broni się sama sobą. Wtrącenie się w jej godność może tylko zepsuć tę magiczną otoczkę jaką wytworzyła autorka, dlatego teraz tak wyszło. Nie przez to, że nie mam czasu, bo akurat przy pisaniu tej recenzji mam odrobinę wolnego. Cały czas się zastanawiam, co takiego jest w tym tytule... ale nie umiem znaleźć jednoznacznej odpowiedzi. Jest zbyt piękna. 

Obecnie zostało około 1,5 miesiąca do egzaminów. Chciałabym mieć już to z głowy, ale mam wrażenie, że faktycznie jeszcze nie czas. Przesilenie wiosenne daje mi się we znaki ponieważ nadal zasypiam w trymiga, a cały czas czuję się też przemęczona. Chociaż chciałabym porobić wiele rzeczy to nie mam siły na nie... (Boże, ale ze mnie leeeń!)

Pomyślałam, że pasuje w końcu opublikować kilka wcześniej obiecanych notek, dlatego chciałabym powiedzieć, że pojawią się one dopiero około przerwy świątecznej. Jak na razie uzbierało mi się trochę tomików do recenzji, więc nie mam za bardzo czasu kończyć zaczętych wcześniej postów. Jezeli czekacie na nie, to przepraszam, ze tak to przeciągam, ale nie wyrabiam. Moje zmęczenie bierze górę i po prostu jak mam wolną chwilę to śpię... (Doprawdy leeeń ze mnie... ._.)