91. ZŁAMANE SKRZYDŁA ~ Kou Yoneda – TOMIK PIERWSZY

[Yaoi]
Tytuł: Złamane skrzydła
Tytuł alternatywny:  囀る鳥は羽ばたかない [Saezuru Tori wa Habatakanai]
Autor: Kou Yoneda
Wydawca oryginalny: Toiyo Tosho
Wydawca polski: Kotori
Ilość stron: 226
Data wydania: październik 2014

„Mała masochistyczna kicia” czy „Publiczna toaleta zarządu” – między innymi to takie przezwiska krążą o Yashiro w przestępczym światku. Jednak mężczyzna nie ma zamiaru nic z tym robić. Bo niby czemu ma zaprzeczać, skoro jest to prawa? Uzależniony od namiętnych igraszek szef gangu Shinseikai postanawia przyjąć pod swoje skrzydła nowego pracownika, który narobi lekkiego zamieszania. 

Od samego początku, czyli od ogłoszenia, że Kotori wyda Złamane skrzydła, byłam zaciekawiona tytułem. Co prawda jest to dopiero moja druga manga spod piórka Kou Yonedy, ale po Labiryncie uczuć byłam ciekawa, w jaki sposób autorka ułożyła historię yaoi w świecie Yakuzy. Muszę przyznać, że poradziła sobie świetnie, ponieważ dopiero przy pisaniu recenzji przypomniałam sobie, że w swojej kolekcji posiadam jeszcze wcześniej wymieniony drugi tytuł.

„Człowiek jest sumą sprzeczności.
Chce zadawać ból i doświadczać bólu. Chce upokarzać i być upokarzanym. I choć miotają nim fale, nie tonie i nigdy nie uskarża się na głos.”

Sytuacja obecna: Yashiro, jak wspomniałam we wstępie, jest szefem jednego z gangów. Po udanie wykonanej roli swata (o tym później) powraca do swojej szarej, masochistycznej rzeczywistości. Co ty wiele mówić – Yashiro po prostu nie może żyć bez seksu, a ból sprawia mu przyjemność. Dlaczego więc, ma sobie go odejmować? W końcu jest masochistą... Pewnego dnia do gangu dołącza się, nie grzeszący inteligentnym, logicznym myśleniem, młody mężczyzna – Doumeki Chikara. Zostaje on ochroniarzem szefa. Yashiro znów ma nową zabawkę, którą może wykorzystać jest tylko chce, lecz tym razem postępuje trochę inaczej.

Doumeki jest impotentem, i chyba to skłoniło masochistycznego szefa do tego „innego traktowania” podwładnego. Jednak Yashiro nie zamierza zostawić nowego ochroniarza w spokoju i... sobie z nim igra. Tak mniej więcej wygląda początek znajomości Yashiro i Doumekiego. Na początku poprzedniego akapitu napisała „Sytuacja obecna”. Powód tego jest prosty i myślę, że osoby, które miały już przyjemność zaznajomić się z lekturą Złamanych skrzydeł zgodzą się za mną, iż wszystkie wydarzenia w nim ukazane mają przybliżyć przeszłość bohaterów. Zdecydowanie nie są to szczęśliwe historie. Względem tego co przeszli bohaterowie można odczuć nie tylko litość czy bezsilność, ale nawet obrzydzenie jakie odczuwa się wobec innych. Po przeczytaniu pierwszego tomiku Złamanych skrzydeł, zobaczyłam, że Kou Yoneda jest doskonałą pisarką i scenarzystką. Nie patrzmy przez chwile na to, iż jest to tytuł BL. Gdy tak uczynimy będziemy mogli dostrzec kunszt oraz wrażliwość dzięki, którym powstała fabuła. Z wielką chęcią przeczytałabym książkę napisana przez Yonedę. Wiem, że taka książka nie miałaby zbędnych przedłużników i wszystko, nawet najmniejszy element przedstawionego świata miałby znaczenie. Co tu dużo debatować. Po prostu cieszę się, że mogłam poznać taką historię. Jeżeli spojrzeć na bohaterów to nie każdy ich polubi. A wszystko za sprawą rozdziału, który znajduje się przed głównym wątkiem tytułu. Autorka nazwała ten rozdział Don’t stay gold, a opowiada on historię lekarza, który jest starym przyjacielem Yashiro. 

Wszystko zaczyna się w uliczce, gdzie jeden z członków gangu ma ukarać kogoś za nie spłacenie długu. Sytuacji przygląda się Yashiro i wspomniany lekarz – Kageyama. Zadłużonym jest tak zwany Wściekły Pies, który wpadł w oko szefowi Shinsekai. Wtedy jeszcze nie było wiadome jaką intrygę zaplanował Yashiro względem swojego przyjaciela – dawnej szkolnej miłości. W tym krótkim jednorozdziałowym opowiadaniem zostajemy wprowadzeni do świata, w którym żyje Yashiro. Jednak na pierwszy plan wysuwa się postać Kageyamy i Wściekłego Psa – Kugi. Jak ja to mam w zwyczaju, przywiązałam się do tej pary i bardzo było mi przykro kiedy później w tomiku nie spotkałam się z nimi ponownie. Przez ten jeden rozdział nie polubiłam postaci Yashiro, lecz wraz z czytaniem mój stosunek do niego zaczął ulegać zmianie. Zobaczyłam, jak wiele autorka przemyślała przed narysowaniem komiksu. Każdy z „obsady” ma cechy dobre i złe, strony mocne i słabe, a wszystko to komponuje się wraz z genialną fabułą. Oby więcej takich tytułów!

„To nie tak, że jakoś szczególnie go znienawidziłem (choć chętnie bym mu skopał dupę). Nie mam złudzeń, ktoś taki jak ja nie znajdzie uczciwej pracy. Więc wszystko mi jedno. W sumie to nawet mógłbym być gangsterem. Ale jestem uparty i chcę sam o sobie decydować.”(Kuga ~ Don’t stay gold)

Prawie w ogóle nie myślę o Złamanych skrzydłach jako manga yaoi. Może dlatego, że kreska trochę różni się od tej, z którą miałam więcej styczności, czyli shoujo-podobnej. Co, jak co, ale yaoi jest bardziej skierowane w kobiecą część społeczeństwa i też jest rysowane w stylu lubianym przez panie. Myślę, że tak było kiedyś, a obecnie zaczyna ulegać to lekkiej ewolucji. Osobiście lubię kreskę, jaką posługuje się Yoneda, ale nie jest ona dla mnie jakaś wybitna. Nie mogę niczego jej zarzucić, ponieważ technicznie rzecz biorąc jest bardzo dobra, a autorka ma swój styl, przez który jest rozpoznawalna. Jest bardziej toporna: linie są grubsze, postaci bohaterów dość rzeczywiste, występują liczne cienie. Gdzieniegdzie możemy natrafić na kadry, w których mangaka „zaświeca światłem”, czyli w ciemnościach pojawia się biały odblask. Krótko mówiąc, bardzo dobrze operuje skalami szarości i dostosowuje rysunki do dramatyzmu wynikającego z fabuły.

Podsumowując, manga jest bardzo, ale to bardzo dobra. Szczególnie pod względem fabularnym oraz posiadania dokładnie rozplanowanych postaci. Na pewno wzrusza, czasem rozśmiesza. Ja nie boję się sięgnąć po tytuł yaoi, dlatego może nie podchodzę do Złamanych skrzydeł jak właśnie do historii BL. Może teraz zabrzmi to trochę kolokwialnie, ale dosłownie zwisa mi to, że jest to historia o uczuciach rodzących się pomiędzy mężczyznami. Sądzę, że równie dobrze taka historia mogłaby być i w yuri (z którym mam lekkie problemy) lub po prostu w zwykłej mandze z przestępczym wątkiem. Widzę pewne nie dociągnięcia, ale i tak jest to jedna z lepszych pozycji BL jakie czytałam. Chciałabym już mieć kolejny tomik, ale chyba jeszcze chwilę będę musiała poczekać. 

„Człowiek jest sumą sprzeczności.
Czasem jest samotny, a czasem nie. Czasem jest dla kogoś ważny, a czasem nie.”

Ocena fabuły: 9/10

Ocena postaci: 9/10

Ocena „kreski”: 8/10

OCENA OGÓLNA: 26/30 (87%)

Kilka pierwszych stron:

 

Egzemplarz recenzencki przeczytałam dzięki uprzejmości wydawnictwa Kotori :3