143. LOVE STAGE! #1 ~ Eiki Eiki x Taishi Zaou

 

Tytuł PL: Love Stage!

Tytuł JP: LOVE STAGE!! ; ラブステージ!! [Rabusuteeji]

Scenariusz: Eiki Eiki

Ilustracje: Taishi Zaou

Wydawca JP: Kodokawa

Wydawca PL: Waneko

Ilość stron: 178

Data wydania JP: 2011

Data wydania PL: 2015 (lipiec)

Ojciec piosenkarz, matka aktorka, brat wokalista bardzo popularnego zespołu THE CRUSHERZ… Izumi Sena zdecydowanie jest czarną owcą swojej rodziny. To zwykły student, do tego otaku – „Czarodziejkę Lala Lulu” kocha nad życie i marzy o zostaniu mangaką.

Pewnego dnia rodzinie udaje się go namówić na udział w reklamie. Na planie spotyka Ryoumę Ishijou, popularnego aktora, z którym dziesięć lat temu grał w innym spocie.

Przed Wami pierwszy tom gramatycznej historii o kopciuszku Izumi autorstwa Eiki Eiki I Taishi Zaou!

Pamiętam jakby to było wczoraj, kiedy na internetach znalazłam skanlacje tej mangi. Wtedy ona była dla mnie kolejnym yaoicem, którego tytułu nie zapamiętałam. Po prostu czytałam. Poza tym nie było zbyt wielu rozdziałów, dlatego czułam niedosyt, a kiedy chciałam zobaczyć czy są nowe rozdziały, tytuł uciekł mi z głowy... Wszystko mi się przypomniało, kiedy zostało ogłoszone anime. Ucieszyło mnie to, bo jak tu się nie cieszyć kiedy zguba nagle się odnajduje. Jednak moja euforia jest większa teraz – w końcu mogę trzymać tomik Love Stage! w swoich łapkach.

Nie nazwałabym się wielką fanką tego tytułu, jednak jest to jeden z tych, który mnie autentycznie bawi. Humor, jaki został pokazany na tych stroniczkach wstrzelił się w mój (zryty i suchy) dowcip. Poza tym nie jest on drażniący. Ot jeden, dwa, ewentualnie cztery żarciki i lecimy z dramatyczną historią ukesia, który broni się rękami i nogami przed zostaniem kolejnym sławnym, estradowym Seną. Jego cała rodzina począwszy od dziadków do starszego brata czuje się w tym świecie jak ryba w wodzie. Każda bliska mu osoba chce go przekabacić do występowania, jednak nic nie zmieni zdania studenta. Izumi marzy o czymś zupełnie innym. Jego celem jest zostanie znanym mangaką. Od jakiegoś czasu planuje wziąć udział w konkursie organizowanym przez wydawnictwo mangowe. Jest tylko jeden szkopuł, o którym Izumi nie ma pojęcia. Jego rysunki wyglądają gorzej niż u pięcioletniego dziecka. Jeżeli zastanawiacie się czy Izumi jest ślepy, to odpowiedź jest twierdząca. Co poradzić, że chłopak myśli, że coś mu po prostu „nie wyszło”?

Nie zapominajmy o tym, że jest to też yaoi. Gdy pomyślę o Sekaiichi Hatsukoi, Junjou Romantica to od razu za nimi plasuje się Love Stage!. Z pozoru nie ma nic specjalnego w tym tytule, ale ja go polubiłam. Kiedy pomyślę sobie o tych wszystkich zabawnych perypetiach to od razu moje yaoicowe serduszko przyspiesza. Dlatego myślę, że można postawić to yaoi obok sławetnego JRka. Ale tak jak pisałam wyżej, nie czuję się wielką fanką tego tytułu. To jednak może się zmienić, w końcu mam możliwość poznania dalszej części historii o słodkim otaku Izumim i super popularnym, arcyprzystojnym Ryoumie Ichijou.

Chyba nie ma w tym tytule części, która odrzucałaby mnie na tyle, aby ją skrytykować. Na pewno nie ma takiej w ilustracjach i rysunku. Czasem zdarzy się, że coś zwróci moją uwagę, bo mi po prostu nie pasuje, np. za duże rastrowe kropki jak na cień pod nosem (wygląda to jakby się nie ogolił. W dodatku na nosie...) lub chociaż okulary w ręce Ryoumy z ilustracji na obwolucie (wątpię by weszły na głowę Izumiego...). Ale są to tylko takie drobne potknięcia, które zauważyłam „pod lupą”. Tak to w niczym  to nie przeszkadza i można cieszyć się ładnie wykonanym komiksem. Co prawda mnóstwo tu wielkich chmurek, które ja nazywam „wybuchającymi” lub „wykrzykowymi”, jest też spora ilość powiększonego tekstu oraz mocno zaakcentowanych dynamicznych efektów. Przez to przeglądając sam tomik można stwierdzić, że posiada etykietkę „komedia”. Wizualnie manga robi dobre wrażenie i mam nadzieję, że w kolejnych tomach też tak będzie.

Najmniej pewną częścią Love Stage! jest dla mnie kwestia bohaterów. Jeśli czytaliście moje poprzednie recenzje, wiece, że czasem za bardzo wczuwam się w sytuacje bohaterów. I postać, którą tym razem lubię, po przeczytaniu kolejnej części będzie przeze mnie znienawidzona. Może teraz za bardzo sugeruję się uczuciami jakie towarzyszyły mi przy czytaniu skanlacji, ale wiem, że tu taka sytuacja jest możliwa. Ale są dwa charaktery, których (raczej) w życiu bym nie znienawidziła. Są to bohaterowie drugoplanowi, jednak polubiłam ich od pierwszego „spotkania”. Pierwszym z nich jest Shougo, starszy brat Izumiego. Gość jest tak bardzo zakręcony, że po prostu bawi mnie prawie do łez. Uwielbiam jego stosunek do Izumiego – bo co jak co, chłopaczyna jest słodziuchny! Drugim jest Rei Sagara – poważny okluarnik, który troszczy się o najmłodszego Senę jak mamusia. Przez te dwie postaci uważam, że Eiki Eiki jest geniuszem w kreacji bohaterów drugoplanowych. Naprawdę! Bo jak tu nie polubić takich zwariowanych kolesi. :D

O głównej parze spróbuję streścić się w kilku zdaniach. Izumi jest typem, którego można pokochać całkowicie, albo zirytować się do tego stopnia, że zaniecha się czytania mangi. Są momenty, kiedy pokazuje, że jest wartościowym człowiekiem, ale i takie, że wychodzi na totalnego idiotę... I nawet jak na otaku wydaje się dziwny! A Ryouma? Niby seme, ale uczuciowo jest, jak uke. Takie trochę rozgotowane coś się trafiło...

Co tu więcej mówić, czas na podsumowanie. Mogę powiedzieć, że Love Stage! trafiło do mojego serducha. Rozbawiło, trochę wzruszyło i uważam, że jest to miła lektura dla fujoshi. Nie wymaga od nas zbytniego analizowania sytuacji, po prostu mamy się dobrze bawić pod czas lektury tego tytułu. Zdecydowanie polecam go osobom, które lubują się w twórczości Shungiku Nakamury. Po przeczytaniu LS! czuję się jak po obejrzeniu mojego pierwszego yaoi. Po prostu wiem, że dalej będę brnąć w kolekcjonowanie historii o trochę innym gatunku Kopciuszka. :3

Ocena fabuły: 8/10 (rewelacyjna)

Ocena postaci: 8/10 (rewelacyjne)

Ocena „kreski”: 9/10 (wybitna)

OCENA OGÓLNA: 25/30 (83% - świetne)

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu Waneko! <3

 Hejka!

Przepraszam, że na blogu taki zastój. Mam tyle jeszcze tu roboty, a ja... Ale cóż. Mam nadzieję, że jakoś pomału uda mi się przetrwać wrzesień. Jak na razie uczę się na egzamin teoretyczny na prawo jazy i muszę przyznać, że się chyba przeuczyłam, bo zaczynam zbytnio kombinować przy pytaniach... Dlatego w ramach rozluźnienia spięłam się i dopisałam końcówkę recenzji. :3 Poza tym post z posumowaniem sierpnia też nie ujrzał światła dziennego... Chyba najwyższa pora się za niego zabrać. xD

~Aypa ^^’