68. SEVEN DAYS ~Venio Tachibana x Rihito Takarai

Tytuł: Seven Days

Tytuł alternatywny:  セブンデイズ [Sebun Deizu], Siedem dni

Scenariusz: Venio Tachibana

Rysunki: Rihioto Takarai

Wydawca oryginalny: Taiyou Tosho

Wydawca polski: Kotori

Ilość stron: *Tom I: 170; *Tom II: 202

Data wydania: *Tom I: maj 2014; *Tom II: sierpień 2014

Yuzuru Shino jest postrzegany za jednego z kandydatów do rangi chłopaka marzeń. Dziewczęta z chęcią się z nim umawiają, co jest zaletą jego urody. Niektóre poznały prawdziwą twarz chłopaka i od razu kończyły związek. Leniwy, impulsywny i mówiący to co ślina mu na język przyniesie – to jest prawdziwy Yuzuru, któremu daleko do księcia z bajki, przynajmniej pod względem charakteru. Jednak Shino nie jest jedynym „cud-chłopcem” w szkole. Dowiaduje się, że Seryou Touji co tydzień ma inną dziewczynę. Ta która poprosi go o chodzenie w poniedziałek, może spędzić z nim cały tydzień, aż do niedzieli. Przez przypadek chłopcy trafiają na siebie, a do głowy Shino trafia dziwaczny pomysł sprawdzenia tego co mówią plotki. 

Na taki tytuł musiałam chwilę poczekać. Historia boys love osadzona w szkolnych realiach oraz dobrze stonowana, czyli bez większych wulgarnych zachowań. Osobiście pochłaniam wszelakiego rodzaju mangi shounen-ai oraz yaoi, ale trochę delikatności nie zaszkodzi. Seven Days dobrze trafiło w mój teraźniejszy nastrój i czytając wczoraj drugi tomik odprężyłam się po całym tygodniu nauki. Przez to stało się jednym z lepszych shounen-ai jakie czytałam. 

Niewątpliwie spodobała mi się kreska rysowniczki. Jest to dużym atutem obu okładek, ponieważ nic wiele na nich nie musi być aby przyciągnąć potencjalnego czytelnika. Pierwszo-tomikowa jest niebieskawa, a drugo-tomikowa w odcieniach fioletów i różów. Są to jedne z moich ulubionych odcieni, dlatego też długo będę „ochać” i „achać” nad nimi (plakatem bym nie pogardziła. :P). Co do wydania jest ono jak najbardziej poprawne, jednak w pierwszym tomie, po kolorowej stronie mam grudy kleju. Nie przeszkadza to w czytaniu, ale gdy chciałam odchylić kredową stroniczkę bałam się, że mogłabym ją podrzeć. Poza tym szczegółem wszystko jest dobrze wykończone. Wierzę, że moje tomiki wytrzymają długo w takim stanie jakim do mnie przybyły. 

Jak już zaczęłam pisać troszkę o kresce to pasuje dokończyć. Jest jedno słowo, które nasuwa mi się od razu na myśl, kiedy patrzę na wnętrze tomików, a jest nim „lekkość”. Rysunki mają w sobie pewną grację, przez którą nie da się oderwać oczu od twarzy głównych bohaterów. W takich przypadkach żałuje się, iż jest to manga boys love. To co jeszcze lubię w tym tytule to kadry. Może jest to dlatego, że rysowniczka w większości przedstawia w nich twarze Yuzuru i Seryou? Albo po prostu lubię kiedy przedstawione postaci są „ucięte” na odpowiedniej wysokości przez co kadr wydaje się żywcem wyjęty z życia. Patrząc na kogoś z dość bliskiej odległości nie widzimy jego całej sylwetki od razu, a tak jakby „fragment” wybrany przez nasze oczy. Taki właśnie zabieg został wykonany w niektórych „okienkach”. Seven Days nie jest też zbyt dynamiczną historią. Oczywiście zawarte są w niej zwroty akcji, a one są odpowiednio wyregulowane w całość. Przelatując tomiki bez czytania można zauważyć większość kadrów w kształcie prostokątnym. Może to tylko moja wyobraźnia, ale przy ważniejszych momentach zdawało mi się, iż pojawiało się więcej linii pochyłych, czyli „okienka” zmieniały się w „trapezy”. 

„Kolejny raz, miałem nadzieje na zbyt wiele... Czy znów jestem zabawką w czyichś rękach?”

Najbardziej ujęła mnie historia Seryou i Yuzuru. Z początku Shino nie traktował sprawy poważnie. Myślał nawet, że młodszy kolega go wyśmiał, a jego propozycji nie wziął po uwagę. Dopiero kolejnego dnia zorientował się, że zaczął chodzić z Seryou. Pierwszoklasista nie mógł odrzucić propozycji. Takie miał zasady. I nawet kiedy to inny chłopak poprosił go o chodzenie, nie odmówił. Seryou po prostu chce się zakochać i odkochać jednocześnie. Jego pierwszą miłością była dziewczyna jego brata, która również nazywała się Shino. Od tamtego momentu do nikogo nie poczuł tego samego co do niej. Jej ciągłe telefony w błahych sprawach sprawiają, iż ciężko mu o tej dziewczynie zapomnieć. Każdy tydzień przynosi mu nową nadzieje, wtedy jednak nie spodziewał się, że Yuzuru swoja urodą oraz sposobem bycia będzie wstanie przyćmić Shino. W mandze zawarte są różne, krótkie historyjki, które zbliżają chłopaków do siebie z dni na dzień. Obaj wiedzą, że czas, który spędzają razem jest ograniczony i można powiedzieć, że wykorzystują go maksymalnie jak się tylko da. W głowie Seryou, jak i za równo Yuzuru (choć później) pojawiają się wątpliwości. A jeśli ON to traktuje jak zabawę? Czy ON będzie chciał się później ze mną zadawać? Chciałbym spędzić z NIM więcej czasu. Historia jest tak delikatna i tak wyważona, że każde ich słowo przyprawia fana o szysze bicie serca. Momentami nawet podczas zwykłej rozmowy chłopaków czytelnik czuje się bardziej zawstydzony niżeli mieli by codziennie kończyć w łóżku jednego z nich. Miałam taki moment, że chciałam powiedzieć coś w stylu: „Przepraszam! Pomyliłam drzwi!” Co te mangi ze mną robią! 

„Myślałem, że wygląda najpiękniej naciągając cięciwę. Myliłem się”

Co zaś tyczy się charatkerów bohaterów, to jak najbardziej przypadły mi one do gustu. Nie przypominam sobie abym, „gniewała się” czy „obrażała” na któregokolwiek z chłopaków. Może trochę nie lubiłam Shino, ale ona odegrała tu ważną rolę, więc nie można jej za to winić. Seryou wydał mi się bardziej tajemniczy niż Yuzuru, chociaż i on miał swoje małe, słodkie sekreciki. Obaj mili na siebie duży wpływ, jednak bardziej widoczny jest ten na Seryou. To właśnie przez Yuzuru, chłopak zaczął uczęszczać częściej na treningi z łucznictwa, a tam każda niepewność z jaką się zmagał wychodziła na jaw. Wpływ Seryou jest taki, iż Yuzuru może być przy nim sobą, a młodszy kolega nie kończy znajomości tylko dalej przy nim zostaje, aby poznać go jeszcze lepiej. Może z początku obaj traktowali to jako „zabawę” czy żart, ale nadszedł moment, który przełamał ich obu. 

„Keiko powiedziała, że te siedem dni to jak spełnienie marzeń. Ale mnie, siedem dni wystarczyło, aby się zakochać”

Mogłabym pisać jeszcze więcej, lecz myślę, że mogłabym Wam zbyt wiele zaspojlerować. Na taki tytuł czekałam i liczę ma więcej. Trzymam kciuki za zdobycie licencji do innych mang narysowanych przez Rihito Takarai oraz napisanych przez Venio Tachibanę. Seven Days to dobry wybór dla tych co lubią lekkie i uczuciowe historie. Ja jestem bardzo zadowolona po ich lekturze. Mają w sobie to co powinna mieć dobra manga. Zawierają pewną magię dzięki, której czytelnik przenosi się do tego czarno-białego świata. 

Ocena fabuły: 10/10

Ocena postaci: 10/10

Ocena „kreski”: 10/10

OCENA OGÓLNA: 10/10

Stroniczki: 

Za oba egzemplarze recenzenckie baaaaardzo dziękuję wydawnictwu Kotori! <3