67. EXITUS LETALIS ~ Kattlett – TOMIK PIERWSZY

Tytuł: Exitus Letalis
Tytuł alternatywny:  ----
Autor: Kattlett
Wydawca oryginalny: Kotori
Wydawca polski: Kotori
Ilość stron: 186
Data wydania: sierpień 2014

Eva Monroe jest świeżo upieczoną absolwentką. Ma tylko osiemnaście lat, a już ukończyła studia psychologiczne. Od pewnej tajnej organizacji dostaje zlecenie, aby w ciągu roku odkryć tajemnicę grupki mężczyzn zamieszkujących posiadłość zwaną „Nilfheim”. Jedyną informacją, jaką otrzymała Eva o pacjentach jest fakt, że każdy z nich przeżył czasy II wojny światowej. Eva nie wie, że kiedy przybędzie do rezydencji, czeka ją wielkie zaskoczenie. Zamiast grupki starszych panów spotyka kilku dobrze wyglądających chłopaków, przypominających jej rówieśników. Czy Eva będzie w stanie wyjaśnić co takiego wpłynęło na chłopaków i zachowało ich młodzieńczy wygląd? Przed niedoświadczoną dziewczyną wyzwanie, które może ją przerosnąć już na samym początku. Eva jednak nie jest zwyczajną dziewczyną, więc może dzięki swoim zdolnościom uda jej się rozwiązać tę dziwną zagadkę?

Oczytałam się dużo pochlebnych komentarzy dotyczących Exitus Letalis. Każdy z nich miał w sobie podziw dla autorki. Oczywiście było kilkoro „zawiedzionych”, ale większość powiedziała „TAK!” i takim sposobem Kotori musiało dodrukowywać tomiki. Do tego w sierpniu był to drugi najczęściej kupowany tytuł na yatcie. Pod przyciskiem tych wszystkich pochwał oraz ciekawego opisu na stronie wydawnictwa, sama złapałam chrapkę na nowy polski tytuł. Czy się rozczarowałam? Zdecydowanie nie. 

Wydanie samo w sobie jest przyjemne. Pierwszym zaskoczeniem po otrzymaniu egzemplarza był jego format. Nie spodziewałam się tak dużego tomu, a jest on wielkości zeszytu. Dodatkowo nie ma skrzydełek, jak we wszystkich wydaniach wydawnictwa. Dla mnie jest to malutki minusik, ponieważ bez skrzydełek rogi książeczki są zagrożone obtarciem i rozdwojeniem. Całe szczęście mam dobry klej. 

Komiks czyta się od lewej do prawej, niby „normalnie”, ale jednak strony często chciałam czytać tak jak mangowe. W środku, na dzień dobry możemy podziwiać czwórkę bohaterów w kolorze. I tu minusik za skrzydełka znika. Jeżeli chodzi o wykonanie pierwszej strony to jest znaczna poprawa. Nie ma brzydkich uszczerbków przy klejeniu stroniczki z okładką. Wydaje mi się, że nawet jakość kredowego papieru jest lepsza niż w niektórych wydaniach. Oby tak już zostało. 

Wszystko prezentuje się naprawdę dobrze i nie wiem od czego powinna zacząć. Może tym razem zacznę od kreski. Gdy po raz pierwszy przeglądnęłam tomik, bez głębszego zapoznania z fabułą uznałam, że autorka kreując swój styl, odrobinę uczyła się bądź wzorowała na rysunkach Yany Toboso autorki Kuroshitsuji. Patrząc na Olivera widzę Ciela i ciężko mi to wrażenie wyrzucić z głowy. Podobnie jest z siostrą Adama – Cecile, która przypomina mi Madame Red. Nie chcę mówić, że faktycznie tak było, bo przecież skąd mam to wiedzieć, ale tak pomyślałam i nadal uważam, że miejscami widać rysy postaci z Kuroshitsuji. Co mogę jeszcze powiedzieć o rysunkach? Na pewno to, że zostały narysowane z pasją rysowniczki i, pomimo niedociągnięć, są bardzo dobre. Eva jest prześliczną dziewczyną, a każdy z panów oferuje inny typ urody (czyżby oni nie byli braćmi?). Pod tym względem uważam, że każdy znajdzie coś dla siebie. Czekam na moment, kiedy Katt się rozrysuje i pokaże na co ją jeszcze stać! 

Prócz urody postaci mają ciekawe osobowości. Co prawda trudna terminologia medyczna utrudniała mi czytanie, ponieważ musiałam „latać” po całym tomiku z momentu, w którym czytałam, na sam tył do przypisów, a do tego jakby ciężar chorób jakie, każdy z chłopaków posiada trochę zdystansował mnie do nich. Do Evy również. Uważam, że Eva „ucięła sobie drzemkę” z dwa razy za dużo, jak na jeden tomik. A dolegliwości chłopaków, wychodzą jedna za drugą. Ale nie potrafię ich znielubić! Każdy ma w sobie coś co przyciągnie czytelnika. Swojego faworyta jak na razie nie mam, ale myślę, iż ukształtuje się to przy kolejnych tomikach. 

I teraz fabuła. Ciężki orzech do zgryzienia. Nie uważam, by akcja Exitus Letalis była nuda i w ogóle mnie nie kręciła. Pobudziła moją ciekawość tak, że już chciałabym kolejny tomik. Czuję jednak coś, co każde mi się powstrzymać od zalewania tego akapitu samymi komplementami. Po pierwsze, za dużo informacji, detali na raz. Po przmyśleniu i sumowaniu wiedzy o bohaterach, zauważyłam za dużo detali, które później będą miały ważną część w fabule. To, że zostało to upchane w samej akcji komiksu jest naprawdę przytłaczające. Można to było rozwinąć bardziej w „kartach postaci” albo czymś zbliżonym do tego. Do tego mamy ciężki temat nieśmiertelności połączony z brutalnością klechy i złowrogą aurą nad mieszkańcami rezydencji „Nilfheim”. Z tego wszystkiego najbardziej intrygującą postacią jest Eva, która zostawiła cały harem za sobą. Uważam, że w którymś momencie wkradł się lekki chaos. Liczę na to, że w kolejnym tomie zostanie to wyjaśnione, bo czekam na niego z wielką niecierpliwością. 

Podsumowując, nie czytałam jeszcze tak dobrego polskiego komiksu podlatującego pod styl mangowy. Oczywiście nadal będę wyczekiwać nowych propozycji od rodaków, bo nic tak bardzo nie cieszy, kiedy z dumą można powiedzieć, że polska manga jest wciągająca, z dobra kreską i przyjaznymi postaciami. Będę wyczekiwać kolejnego tomu Exitus Letalis oraz liczę, że przy kolejnych tomach będę mogła dać najwyższe noty. 

Ocena fabuły: 7/10

Ocena postaci: 7/10

Ocena „kreski”: 7/10

OCENA OGÓLNA: 7/10

Stroniczki: 

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu Kotori! <3